Iedere morgen meldt Marcel zich om halfacht bij Ubbink. Dan zet hij zich op de schoonmaakmachine en rijdt hij drieënhalf uur door de fabriek om de vloer schoon te maken. “Prachtig vindt-ie dat, werken op zo’n machine”, vertelt Sjaak van Bever. “Hij kan het ook heel goed. Om elf uur gaat hij weer naar huis. Meer uren werken is te veel van het goede. Dus deze functie is echt perfect voor hem.”
Marcel is één van de achttien medewerkers die bij Ubbink werkt via de sociale werkplaats. Het bedrijf werkt daarvoor samen met Laborijn, uit de Achterhoek, en Scalabor uit Arnhem. Sjaak geeft namens Ubbink al achttien jaar leiding aan het team, waarin mensen werken met een beperking of afstand tot de arbeidsmarkt.
Ubbink is circa vijftig jaar geleden al begonnen met het inschakelen van mensen met een beperking. Dat is begonnen met voorbereidende assemblagewerkzaamheden zoals het inpakken van schroefjes en verpakken in dozen op locaties van de sociale werkplaats, maar halverwege de jaren 90 ontstaat het idee om de mensen naar de fabriek in Doesburg te halen.
“Er waren leveringsproblemen, waardoor we heel snel heel veel vijvermandjes moesten sorteren en inpakken”, vertelt Marc van den Berg, HR manager. “We hebben een plek ingericht in de fabriek en de mensen van de sociale werkplek zijn dat werk toen bij ons gaan doen. Dat bracht ons op het idee om hen structureel bij ons te laten werken. In eerste instantie was dat nog onder leiding van iemand van de sociale werkplaats, maar al snel hebben we Sjaak daarvoor aangewezen.”
Het initiatief van Ubbink kan rekenen op nationale waardering. In 2006 wordt het bedrijf zelfs tweede bij de Kroon op het Werk-prijs, een werkgeversforum dat gaat over werken met mensen met gezondheidsproblemen en handicaps.
Het team dat binnen Ubbink aan de slag ging, bestond uit vier mensen met een verstandelijke beperking zoals autisme. In de loop der jaren is de ploeg steeds verder uitgebreid. Tegenwoordig zijn het vooral medewerkers met een lichtere beperking. Ze doen inpak- en ompakwerk, doen voorbereidingswerk voor andere afdelingen binnen de fabriek, stickeren, sealen en ga zo maar door.
“Je ziet mensen hier echt groeien”, vertelt Sjaak. “Als ze hier binnenkomen moet je ze vaak alles meerdere keren uitleggen. Hoe je moet stickeren, hoe je een doos dicht moet maken. De mogelijkheden van mijn teamleden verschillen nogal en dat vraagt per individu een iets andere benadering. Maar als ik dan op een gegeven moment hoor dat mensen bijvoorbeeld in één keer hun rijbewijs hebben gehaald, dan is dat toch geweldig? Of dat er onlangs twee een vast contract hebben gekregen bij Ubbink. Dat maakt mij zo trots.”
Ubbink beschouwt deze groep medewerkers als hun eigen medewerkers. Zo dragen ze onder meer dezelfde bedrijfskleding, krijgen ze een kerstpakket, zijn ze van harte welkom op het personeelsfeest en hebben ze afdelingsuitjes. “Ik heb laatst nog een bos bloemen van Ubbink gekregen, omdat ik nu 12,5 jaar hier werk en 40 jaar bij Laborijn”, vertelt Irma. “En er komt nog een feestje.”
Als Irma vol enthousiasme en met een grote glimlach vertelt over haar werk, straalt Sjaak. Hij is zo trots op ‘zijn team’, ‘zijn mensen’ en op wat hij samen met Ubbink voor elkaar heeft gekregen voor mensen met een beperking. “Ik was toen we eraan begonnen best een beetje sceptisch. Ik had ook nog nooit gewerkt met mensen met een beperking.”
Hij heeft daarom zelf begeleiding gehad, cursussen gevolgd, een schat aan praktijkervaring opgedaan en kan nu urenlang vol liefde praten over zijn werk. “Ik kom uit de bouwwereld, was altijd vrij hard. Maar ik ben door dit werk en deze mensen zelf ook enorm veranderd. Ik ben zachter geworden. Ik kijk nu anders naar een mens.”
Hij ziet zelfs een beetje op tegen zijn pensionering over drie jaar. “Ik ben al sinds mijn veertiende aan het werk, dus wat dat betreft is het mooi geweest. Maar voor de mensen hier zou ik het liefst nog langer doorgaan. Misschien doe ik dat ook wel op een bepaalde manier. Met de harde kern werk ik al meer dan tien jaar. Ik vind het echt verschrikkelijk om straks afscheid van ze te moeten nemen.”
En gezien de hechte band die Sjaak heeft met Marcel, Irma en al die anderen, zal dat gevoel andersom precies hetzelfde zijn.
